ทริป..คิดถึงวิทยา(๒)..โรงเรียนบ้านเช่อเซอคี..กับเส้นทางสามตำบล สามอำเภอ เยือน..ดอยภูกา ต.พะวอ อ.แม่สอด จ.ตาก

    "ยอดดอยภูกา... ต.พะวอ อ.แม่สอด จ.ตาก"

"โครงการ..ฉายหนังให้น้องดู"

     การเดินทางครั้งนี้ อยู่ในช่วงการเริ่มต้นฤดูหนาว ฤดูที่เหมาะแก่การเดินทางไกลหรือท่องเที่ยว ช่วงปลายเดือนพฤศจิกายน ๒๕๕๗ โดยมีเป้าหมายเพื่อสานฝันโครงการ...คิดถึงวิทยา  ด้วยการ..."ฉายหนังให้น้องดู" และเยี่ยมเยียนเพื่อนเก่ากลางป่าขุนเขา.."คุณครูอิฐ.." ครูเพียงคนเดียว ที่โรงเรียนสาขาบ้านขุนห้วยแม่ท้อ บ้านเช่อเซอคี ต.สามหมื่น อ.แม่ระมาด จ.ตาก ซึ่งตั้งอยู่บนพื้นที่ดอยสูง ประกอบการไปเยือน "ดอยภูกา" แห่ง..เทือกเขาดอยสามหมื่นทุ่ง ต.พะวอ อ.แม่สอด จ.ตาก

   ทริปนี้ไปกันสองคันเช่นเคย โดยใช้เส้นทางเริ่มต้นที่ตำบลแรก...เขตตำบลแม่ท้อ อำเภอเมืองตาก จากบ้านลานสาง มุ่งหน้าสู่ "หน่วยพิทักษ์อุทยานตากสินมหาราช ห้วยไม้ห้าง" ตามลิ้งก์เส้นทางเดิม...

 http://travelpangsida.blogspot.com/2014/07/blog-post_27.html

    "เจ้าแดงผ่าตะวัน" ขับนำเช่นเคย เส้นทางแรกผ่านด่านตรวจภาคประชาชน บ้านลานสาง ต.แม่ท้อ อ.เมือง จ.ตาก

 เส้นทางแห้ง ถนนลูกรัง ฝุ่นตลบเชียว

ลำห้วยแรก "ห้วยไร่ลุงเยื้อน" ลำห้วยตื้นเขิน สบายๆ

ร่องรอยทางโคลนยามหน้าฝน 

เส้นทางลัดเลาะตามแนวป่า

ลำห้วยถัดต่อๆมา รอน้ำยามหน้าฝน

    เนินชันที่สุดเส้นทางนี้ "เนินห้วยไม้ห้าง" ก่อนถึง "หน่วยพิทักษ์อุทยานตากสินมหาราช ห้วยไม้ห้าง" ราวๆ ๒ กิโลเมตร 

    "หน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติตากสินมหาราช ห้วยไม้ห้าง" เขตตำบลแม่ท้อ อำเภอเมืองตาก จากเส้นทางถนนดำ บ้านลานสางระยะทางประมาณ ๓๐ กิโลเมตร

    สอบถามเส้นทางจากบ้านเรือนชาวบ้านที่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับหน่วยฯ ถึงที่หมายต่อไป "วัดดอยภูกา" เขตดอยภูกา ตำบลพะวอ อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก

    

    ทางแยกติดกับท้ายหน่วยที่ทำการ   "หน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติตากสินมหาราช ห้วยไม้ห้าง" เราใช้เส้นทางตรงไป หากเลี้ยวขวาน่าจะไปออกที่ "โรงเรียนบ้านขุนห้วยแม่ท้อ ตำบลสามหมื่น อำเภอแม่ระมาด จ.ตาก"

เส้นทางลัดเลาะไปตามป่าไผ่ ป่าไม้เต็งรัง 

มองเห็น "เจ้าแดงผ่าตะวัน" ตีโค้งหักศอกลัดเลาะไปมาตามแนวเขา

ด้านข้างขวาเป็นหุบห้วยลึก

เส้นทางเพิ่งไถเกรดใหม่ๆ

"สำรวจศึกษาธรรมชาติระหว่างทาง"

   "ดอกไม้ผุด" ตอนแรกนึกว่าเป็นลูกไม้ป่าที่ร่วงหล่น หรือเห็ดป่า มีลักษณะรูปพรรณสัณฐานและขนาดคล้ายเห็ดมาก ไม่มีกลิ่น ขึ้นอยู่กระจายเป็นกลุ่มๆในดงไม้ทั่วไป กินขนาดพื้นที่ประมาณสามวา

    จากการเดินป่ามาหลายพื้นที่แล้ว ผมพบเห็นพืชชนิดนี้ได้เป็นครั้งแรก ณ ที่แห่งนี้ กับระดับความสูงประมาณ ๑,๐๐๐ เมตร จากระดับน้ำทะเล ยังไม่ทราบว่าเป็นอะไรแน่ชัด ไม่ได้จับต้องหรือเก็บตัวอย่างมา คงนำมาเพียงภาพถ่ายเท่านั้น รอท่านผู้รู้มาคอมเมนต์หรือค้นคว้าต่อไปว่าเป็นพืชอะไรกันแน่ สอบถามชาวบ้านย่านนี้แล้ว บอกว่าไม่รู้จักและไม่เคยเห็นเช่นกัน เบื้องต้นขอเรียกว่า "ดอกผุด ห้วยไม้ห้าง" ก็แล้วกัน 

   

   

     ในต้นที่เติบโตเต็มที่ ก็ยังมีขนาดใกล้เคียงกับเห็ด และออกช่อเกสรดอกไม้ ก่อนจะแห้งเหี่ยวเฉาไปในที่สุด

เดินทางต่อไปยัง...ดอยภูกา

    ทางแยกไปบ้านห้วยไม้ห้าง  สภาพเส้นทางลำบากน่าดู

     หมู่บ้านกลางหุบเขา "บ้านมูเซอสามหมื่น" ต.พะวอ อ.แม่สอด จ.ตาก ระยะทางประมาณ ๑๑ กิโลเมตร จากหน่วยฯห้วยไม้ห้าง เป็นหมู่บ้านตั้งอยู่กลางป่าเขาจริงๆเลย มีราวๆ ๒๐ กว่าหลังคาเรือน กับบรรยากาศยามบ่าย ๕ โมงพลบเวลาเย็น บรรยากาศสลัวๆ วังเวง ช่วยเสริมมนต์เสน่ห์ของหมู่บ้านให้ดูขลัง ลึกลับ ได้อารมณ์ป่า...จริงๆ 

สอบถามเส้นทาง

  "นกแก้ว" เกาะคอน สีสันเขียวสด ตัดจงอยปากสีส้มอมแดง ดูสดใส

เกาะคอนนิ่งจริงๆ เคลื่อนไหวแต่ลูกกะตา ฮ่าๆ

สัตว์เลี้ยงประจำหมู่บ้าน

 เส้นทางตัดผ่านกลางหมู่บ้าน

ลัดเลาะมาออกท้ายหมู่บ้าน

เช็คเส้นทาง...เอ..ไปทางไหนดีหว่า

 ใช้เส้นทางแยกซ้ายมือ น่าจะไป"ดอยภูกา"

แยก..บ้านลีซอ บ้านห้วยไม้ห้าง

"หมู่บ้านปกากะญอ ปางส่างคำ" 

 ขับมาเรื่อยๆจนถึงหมู่บ้านกะเหรี่ยงปกากะญอ บ้านปางส่างคำ เป็นหมู่บ้านที่เป็นชุมชนขนาดใหญ่และมีความเจริญพอสมควร ในเส้นทาง..

   

    มีสถานพยาบาลที่ทันสมัย "โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลพะวอ บ้านปางส่างคำ"

    ป้ายแนะนำเส้นทาง  วัดป่าบ้านเลโคะ โรงเรียนญาณวิศิษฏ์ แสดงว่าเรามาถูกเส้นทางแล้ว

    ระหว่างทางพบคุณครูและนักเรียน..กำลังเดินเท้าไปยังหมู่บ้านปางส่างคำ ..สอบถามแล้วกำลังเดินทางกลับไปยังบ้านพักซึ่งอยู่ภายในหมู่บ้าน...จึงพลอยสอบถามเส้นทางไปยังที่หมาย...ดอยภูกา

   มิตรภาพที่ส่งทักทาย...ปนด้วยรอยยิ้มของคู่สนทนา...อีกหนึ่งความประทับใจในการเดินทาง

    "หมู่บ้านเลโคะ" หมู่ ๕ ต.พะวอ อ.แม่สอด จ.ตาก

ที่ตั้ง.."โรงเรียนญาณวิศิษฏ์"

ป้ายบอกทางไปดอยภูกา ติดรั้วโรงเรียน

     หมู่บ้านเลโคะ...หมู่บ้านท้ายสุด ก่อนขึ้นสู่ดอยภูกา

     ป้ายบอกแหล่งท่องเที่ยว "น้ำตกเลโคะ" มีโอกาสครั้งหน้า ค่อยกลับมาเยือน

  ทางแยกท้ายหมู่บ้านเลโคะ...แยกไปทางขวา..ปสู่ที่หมายในครั้งนี้..ดอยภูกา

    เส้นทางเริ่มสูงชัน ในทางเริ่มต้นขึ้นสู่ "ดอยภูกา" ถึงจุดนี้เริ่มใช้ระบบขับเคลื่อนแบบ 4h อีกครั้ง

    

    ถึงแล้ว "วัดดอยภูกาล่าง" เวลา ๑๘:๐๘ นาฬิกา แสงตะวันเริ่มจางหาย บรรยากาศมืดเร็วจริง วัดระยะทางจากหน่วยฯห้วยไม้ห้างราวๆ ๒๒ กิโลเมตร

    "เสาพระเจ้าอโศกมหาราช" สัญลักษณ์แห่งขอบเขตการประกาศพระพุทธศาสนา

    จากจุดนี้ ที่ "วัดดอยภูกาล่าง" มุ่งหน้าขึ้นสู่ "วัดดอยภูกาบน" เส้นทางเป็นทางชันที่เดียว สูงชันที่สุดในทริปนี้ จนมีความรู้สึกได้ว่า รถแทบจะหน้าหงาย บวกกับความมืด ไม่มีโอกาสได้หยุดรถเก็บภาพเลย

     เครื่องยนต์ส่งเสียงดังครางกระหึ่ม จากการใช้ระบบขับเคลื่อนแบบ 4L จนพ้นทางชันพาเรามาโผล่พ้นถึงลานกว้าง ด้านหน้า"วัดภูกาบน" เป็นสถานที่จอดรถและพักแรมในค่ำคืนนี้ ถึงแล้วที่หมาย..ยอดดอยภูกา แห่ง..เทือกเขาดอยสามหมื่นทุ่ง ต.พะวอ อ.แม่สอด จ.ตาก 

     สนทนากับหลวงพี่รูปหนึ่ง ก่อนขออนุญาตพักค้างแรม วันนี้ไม่ได้กราบพระอาจารย์เด่น เนื่องจากทราบว่าท่านติดกิจนิมนต์

   ตะวันลับขอบฟ้า พระจันทร์เสี้ยวยามราตรี รับช่วงต่อจากดวงตะวัน ต้อนรับความมืดมิดแห่งรัตติกาลที่กำลังมาเยือน

"ยอดดอยภูกา ยามตะวันกำลังลาลับฟ้า"

     จัดการกับเสบียง ดื่มด่ำกับบรรยากาศยามราตรี ใครที่ชอบดูดาว บรรยากาศท้องฟ้าแบบตื่นตาตื่นใจ รับรองไม่ผิดหวัง ดวงดาวตระการตาเต็มท้องฟ้า เห็นทางช้างเผือกชัดๆ เสมือนหนึ่งใกล้แค่มือเอื้อม เสียดายอานุภาพของกล้องถ่ายรูปของเรา ไม่สามารถเก็บภาพทางช้างเผือกและมวลหมู่ดาวมาได้...

   ตื่นตอนเช้าเก็บวิวทิวทัศน์ พร้อมกับเก็บขยะ ออกมาทิ้งในที่เหมาะสม เพื่อไม่ให้เป็นการทำลายสภาพแวดล้อมและภูมิทัศน์

       "กุฏิโดม วัดดอยภูกาบน ยอดดอยภูกา" ต.พะวอ อ.แม่สอด จ.ตาก

     

     มุ่งหน้าต่อไปยัง "โรงเรียนบ้านเช่อเซอคี" โรงเรียนสาขาบ้านขุนห้วยแม่ท้อ ไปตามเส้นทางแยก..ติดกับวัดดอยภูกาบน

ลัดเลาะไปตามป่าเขาสูงชัน ร่มรื่น

ชมทัศนียภาพแนวหุบเขา..ริมทาง

เห็นหมู่บ้านอยู่เลโคะ..ในหุบเบื้องล่าง

ลัดเลาะเลียบไปตามไหล่ขุนเขา

"ดอยพระเจดีย์โบราณ"

   ขับมาได้พอประมาณ ถึงทางแยกและเห็นสิ่งกำลังปลูกสร้าง พอจะได้ข้อมูลมาว่า กำลังก่อสร้างพระเจดีย์...บนฐานรอยเดิมของอิฐพระเจดีย์ก้อนใหญ่โบราณ

ด้านล่างมีสถานที่พัก ศาลาหลังใหญ่ ห้องสุขา

   ลานบนยอดดอยสูง สถานที่เตรียมก่อสร้างพระเจดีย์

"ฐานศิลาฤกษ์"

    ซากปรักหักพังของพระเจดีย์โบราณ ไม่น่าเชื่อว่าในป่าบนยอดดอยสูง อันยากต่อการเดินทางและลำบากต่อการเข้าถึง จะมีซากฐานของอิฐมอญขนาดใหญ่ตั้งอยู่ในทำเลบนยอดดอยสูง ซึ่งสามารถสังเกตเห็นพื้นที่เบื้องล่างได้เป็นระยะไกล อันแสดงถึงที่ตั้งของชุมชนครั้งในอดีต สอบถามเรื่องราวพอจะทราบได้ว่า..น่าจะเป็นเส้นทางเดินทัพมาก่อน พระเจดีย์องค์นี้อาจจะเป็นสถานที่บูชาในค่ายหลวง ดังเช่นใน"ค่ายบางกุ้ง" สมุทรสงคราม หรือเช่นเดียวกับโคกเจดีย์ ตำบลป่ามะม่วงฯ หรืออาจจะเป็นซากเมืองฉอดของขุนสามชนตามศิลาจารึกกรุงสุโขทัย..ที่สำคัญคือแสดงถึงศรัทธาและที่ตั้งของชุมชนครั้งในอดีต 

ก่อด้วยอิฐมอญถือปูน 

     หากว่าด้วยการศึก คงเป็นทำเลชัยภูมิที่สูงชัน สามารถตรวจการณ์เห็นได้ในระยะไกล จึงเหมาะที่จะเป็นสถานที่ตั้งทัพหรือป้อมปราการด่านหน้ามาก พระเจดีย์องค์นี้หากครั้งเมื่อตอนยังคงมีสภาพสมบูรณ์ คงจะโดดเด่น ตั้งตระหง่าน มองเห็นได้จากระยะไกลเช่นกัน

   เดินทางต่อไปยังโรงเรียนบ้านเช่อเซอคี ผ่านลานจอดเฮลิคอปเตอร์

 เก็บภาพในเส้นทาง

 เส้นทางขึ้นหล่มโคลนโหด ยามหน้าฝน

(ยามหน้าฝน)

   จากจุดนี้แสดงว่าที่ตั้งของโรงเรียนบ้านเช่อเซอคี ตั้งอยู่ไม่ไกลแล้ว ครั้งที่แล้วมายามฝน มาถึงได้แค่จุดนี้ เลยยังพอจำเส้นทางและเสียงร้องตะโกนของ..คุณครูอิฐได้

    "โรงเรียนบ้านเช่อเซอคี"

    "ธงไตรรงค์" พริ้วปลิวไสว สัญลักษณ์ของโรงเรียน

   "โรงเรียนบ้านเช่อเซอคี สาขาโรงเรียนบ้านขุนห้วยแม่ท้อ" ที่หมายของเราอีกแห่งหนึ่งของทริปนี้ ตั้งอยู่ในเขตตำบลสามหมื่น อำเภอแม่ระมาด จังหวัดตาก ในที่ตั้งของชุมชนชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยง "บ้านเช่อเซอคี" เส้นทางห่างจากหน่วยพิทักษ์ป่าห้วยไม้ห้าง ราวๆ ๒๕ กิโลเมตร 

(ยามหน้าฝน)

"อาคารเรียน"

   ถึงแล้ว..โรงเรียนบ้านเช่อเซอคี...กับอาคารเรียนเพียงหลังเดียว ที่มีเสาธงตั้งอยู่ด้านหน้าตัวอาคาร เป็นสัญลักษณ์บ่งบอกถึงความเป็นโรงเรียน

     หมู่บ้านชนเผ่ากะเหรี่ยง "บ้านเช่อเซอคี" เขตตำบลสามหมื่น อำเภอแม่ระมาด จังหวัดตาก ตั้งอยู่บนจุดยอดสูงอีกแห่งหนึ่งของเทือกเขาดอยสามหมื่นทุ่ง เส้นทางลำบากยามฝนตกหรือในฤดูฝน

"มิตรภาพเก่ามาเยือน"

     "คุณครูอิฐ" ครูเพียงคนเดียวของโรงเรียน กับเด็กนักเรียนราวๆยี่สิบกว่าคน สอนนักเรียน ระดับชั้น ป.๑ - ป.๓ พร้อม"ครูไฉไล" ครูอาสาสมัครในพื้นที่และล่ามแปลภาษาถิ่น  ลำพังครูอิฐคนเดียว คงจะฟังภาษาถิ่นเข้าใจกันยาก จึงต้องมีครูจิตอาสาคอยช่วยในด้านการสื่อสาร

"มิตรภาพเก่า เพื่อนเก่า"

     คุณครูกำลังสอนเด็กนักเรียนอยู่พอดี ในห้องเรียนกลางแจ้งแบบปูเสื่อปูสาด คณะเราและคุณครูอิฐ ต่างพากันดีใจที่ได้มาพบปะกันอีกครั้ง "ผมเห็นแล้ว มาแต่ไกล มาจริงๆด้วย".....คุณครูอิฐกล่าวตะโกนทักออกมาเสียงดังเชียว  ......."ผมก็ยังนึกถึงครูอยู่ว่า ถ้าผมมาไม่เจอครู แสดงว่ารถของครูคงแขวนอยู่บนก้อนหินข้างทางขึ้นเหมือนเดิม ฮ่าๆๆๆ"... ผมแกล้งกล่าวแซวแบบคนคุ้นเคย...คุณครูอิฐเคยเล่าให้ฟังว่า วันที่ต้องลงไปเอาอาหาร อุปกรณ์ทำครัวและเตาแก๊ส จากโรงเรียนขุนห้วยแม่ท้อ  ในตอนเช้าแล้ว..ถ้าเลยเวลาเที่ยงครูยังไม่ขึ้นมา ให้นักเรียนลงไปตามครูที แสดงว่ารถครูขึ้นมาไม่ได้....และก็เคยบ่อย โดยเฉพาะหน้าฝน นักเรียนจะพากันเดินลงไปช่วยกันแบกผัก ไข่ ขนม นม อาหารต่างๆ น้ำมันพืช  เพราะรถครูอิฐจะติดหล่มโคลนหรือแขวนบนก้อนหินข้างทาง ส่วนคุณครูอิฐกับครูอาสา คุณไฉไล ก็จะช่วยกันแบกหามถังเตาแก๊สขึ้นมา....... นี่แหละชีวิตครูในป่าในดอย กับอุดมการณ์ที่เกิดใจกลางป่าดอย

          

 "มิตรภาพกลางป่าและขุนเขา"

     โครงการ...คิดถึงวิทยา  ด้วยการ..."ฉายหนังให้น้องดู" สอบถามคุณครูแล้ว มีไฟฟ้ามาจากแผงโซล่าเซลล์ ทริปนี้จึงขออนุญาตคุณครู ในยามว่างพักของนักเรียน จัด "ฉายหนังให้น้องดู" เป็นการผ่อนคลาย เสมือนนันทนาการกิจกรรมหนึ่ง ด้วยจอโทรทัศน์ขนาด ๔๒ นิ้ว กับโฮมเธียเตอร์บลูเรย์ฟิลิปส์ ให้เสียงกระหึ่ม จึงพร้อมจัดฉายหนังจากแผ่นบลูเรย์ให้เด็กชม....ซึ่งเด็กๆนักเรียน มีความตื่นเต้นมาก และดีใจ เป็นการเดินทางที่มีความสุขอีกทริปหนึ่งครับ

    ปิดทริปนี้ด้วยการเดินทางกลับเวลาประมาณบ่ายสี่โมงกว่าๆ ใช้เส้นทางมุ่งสู่บ้านแสมใหญ่ย้อนกลับในเส้นทางตอนมาครั้งแรก อ้อมกลับไปเส้นทางอำเภอบ้านตาก สู่เมืองตาก รวมระยะทางของการเดินทางครั้งนี้ประมาณ ๑๗๐ กิโลเมตร ผ่านป่าขุนเขา สามตำบล สามอำเภอ คือตำบลแม่ท้อ อำเภอเมืองตาก ตำบลพะวอ อำเภอแม่สอด และตำบลสามหมื่น อำเภอแม่ระมาด กับ "โครงการ ฉายหนังให้น้องดู"

http://travelpangsida.blogspot.com/2014/09/blog-post.html

     "โรงเรียนมีครูหนึ่งคน ครูผู้เสียสละตน อดทนอยู่ห่างไกลความสบาย"  ....บทเพลงที่มาจากความจริงแห่งป่าดอยและขุนเขา