พงไพร ผีป่า นางไม้

พงไพร ผีป่า นางไม้

วันจันทร์ที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2558

เรื่องเล่าข้างกองไฟ ตอน...ผีหวง...อึ่ง

     จังหวัดตากนั้น ได้ชื่อว่าเป็นจังหวัดที่มีทรัพยากรธรรมชาติ ป่าไม้ ของป่า...อาหารป่า อุดมสมบูรณ์ที่สุดจังหวัดหนึ่ง เช่นเดียวกันกับอาหารแปลก เอกลักษณ์ประจำถิ่น ไม่ว่าจะเป็นเห็ดป่า น้ำผึ้ง..รวงผึ้งป่า ที่มีอยู่อย่างสมบูรณ์ตามฤดูกาล แต่ถ้าเป็นในช่วงฤดูฝน อาหารที่ขึ้นชื่อโด่งดังประจำถิ่น คงจะไม่พ้น...อึ่งอ่าง ที่มีอาศัยอยู่ในแทบทุกพื้นที่ ไม่ว่าจะในสวนหลังบ้าน ถนน หนทาง รางน้ำ ในป่า อ่างเก็บน้ำ ลำธารหรือในหุบห้วย โดยอึ่งอ่างจะชอบอาศัยอยู่ในที่เย็นๆ ชื้นแฉะหรือจะขุดทำเป็นโพรงอยู่ตามพื้นล่างของผิวดินที่ร่วนซุย ส่วนนอกฤดูฝน อึ่งอ่างจะอาศัยอยู่ในโพรงหรือรังใต้ดิน..ตลอดเวลา ...แบบอึ่งจำศิล...
    อึ่งอ่าง..ชนิดที่นิยมนำมาบริโภคกัน จะมีอึ่งอ่างข้างลาย ...ซึ่งมีลายพาดยาวขนาบไปทั้งสองข้างของลำตัว อึ่งอ่างที่มีไข่เต็มท้อง...และอึ่งโกก โดยอึ่งโกก...เป็นชนิดอึ่งอ่างที่นิยมนำมาบริโภคกันมาก มีขนาดลำตัวค่อนข้างอวบใหญ่ ตัวป้อม ปากเล็ก ขาสั้น และมีเมือกลื่นน้อยกว่าอึ่งอ่างชนิดอื่น ...นิยมนำไปประกอบอาหารหลากหลาย ทั้งแกง ผัดเผ็ด ต้มยำ ปิ้งย่าง






ผลิตภัณท์ที่ทำมาจากอึ่งอ่าง


    ในช่วงแรกของการเริ่มต้นฤดูฝนหรือช่วงฝนแรก หากฝนตกชุกต่อเนื่องกันเป็นระยะเวลานาน และโดยเฉพาะหากมีแมลงเม่า..บินว่อนออกมาตอมไฟ อึ่งอ่าง...จำนวนมาก จะพากันออกมาจากที่กบดานหรือที่อยู่อาศัย ไล่กินแมลงเม่าเป็นอาหาร ถ้าในย่านตัวเมือง จะเห็นอึ่งอ่าง กระโดดตามท้องถนน โดยเฉพาะในช่วงน้ำขังของหลุมถนน การขับขี่รถ...บางครั้งจำต้องเป็นต้องขับช้าๆเพื่อหลบไม่ให้ทับอึ่งอ่าง ด้วยปริมาณของอึ่งอ่าง ประกอบเสียงร้องดังระงมทั่วไปหมด  นักจับอึ่งอ่างจึงพากันไล่จับอึ่งอ่าง สร้างรายได้ดีในช่วงจังหวะหนึ่ง..ของฤดูกาล...ยามหน้าฝน


     ณ แนวป่าแห่งหนึ่ง อันอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองตากมากนัก รอบๆละแวกนั้นเป็นหมู่บ้านชาวไทยภูเขา ตั้งอยู่ระยะห่างกันพอสมควร ซึ่งเป็นที่ตั้งของอ่างเก็บน้ำที่กว้างใหญ่ เพื่อกักเก็บน้ำไว้ให้หมู่บ้านใช้ในการอุปโภค บริโภค สภาพพื้นที่ตั้งของอ่างเก็บน้ำ โดยรอบเป็นพื้นที่ของป่าแพะแบบต้นไม้ขนาดเล็กหรือไม้พุ่ม กอหญ้าขึ้นอยู่ประปราย  สลับพื้นที่ลานโล่งเตียน จึงสามารถมองเห็นได้เป็นวงกว้าง... 
   เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในช่างแรกของฤดูฝนที่ผ่านมา ราวๆต้นเดือนสิงหาคม ๒๕๕๘ ค่ำคืนหนึ่ง...หลังฝนตกต่อเนื่องกันห่าใหญ่ และมาซา..หยุดเอายามประมาณสี่ทุ่มกว่าๆ ...พี่บุญ ...หนุ่มใหญ่ วัยกำยำ ทำงานเป็นลูกจ้างของหน่วยอนุรักษ์ป่าย่านใกล้เคียงแถวนั้น  ด้วยเป็นคนที่นิยมรับประทานอึ่งอ่างอยู่แล้ว จึงตระเตรียมไฟฉาย ถังน้ำขนาดกลางๆ..เพื่อจะไว้ใส่อึ่งอ่าง หลังตระเตรียมสิ่งของเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงพร้อมด้วยจักรยานยนต์คู่ใจ ขับมุ่งหน้ามาจอดยังแนวสันอ่างเก็บน้ำ ....สภาพบรรยากาศยามสี่ทุ่มกว่าๆ ในแนวป่ารอบๆบริเวณอ่างเก็บน้ำแห่งค่ำคืนนี้  ช่างมืดมิดไร้ซึ่งแสงดาว แสงจันทร์ เนื่องเพราะสภาพอากาศครึ้มเย็นด้วยหมู่เมฆฝน มันช่างเงียบและเย็นวังเวงจับจิตจับใจ ก้าวเดินลงจากรถ จัดการเปิดไฟฉาย เดินมุ่งลงไปยังริมแอ่งน้ำ ผ่านไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่ยืนต้นตาย ซึ่งเป็นไม้ป่าต้นเดียว ที่ยืนต้น สูงตายในบริเวณนี้ เพื่อหวังจะส่องหาอึ่งอ่างตามทิศทางเสียงร้องระงม...อึ่ง.....อ่า..ง...ๆๆๆๆ ร้องเซ็นแซ่ดังไปทั่วบริเวณ บางตัวกระโดดไปมา บางตัวกระโดดไล่จับหาคู่ ....พี่บุญ..หยุดก้าวเดิน..เพื่อฉายไฟหาตัวอึ่งอ่าง...เห็นแล้วพลางนึกในใจ คืนนี้ต้องได้อึ่งอ่างเกือบเต็มถังน้ำแน่ๆๆๆๆๆ 
     จากการเดินผ่านไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่ยืนต้นตาย ... และหยุดเดินเพื่อฉายไฟหาอึ่งอ่าง อึ่งอ่าง...ที่มีอยู่เต็มไปหมด ดีใจและตื่นเต้นที่จะได้อึ่งอ่างจำนวนมากพอสมดังหวังไว้  หลังจากหยุดคิดแล้ว จึงก้าวเท้าเพื่อจะออกเดินไปจับอึ่งอ่าง ....พลัน..! ทันทีที่ก้าวเท้าเดินก้าวแรก เสียงบางสิ่งบางอย่างหล่นตกกระทบพื้นดินบริเวณด้านหลังของตน ใต้โคนไม้ต้นนั้น ที่ยืนต้นตาย เสียงตกกระทบพื้นผิวดินดัง....ตุ๊บ ในป่าเงียบๆแบบนี้ เสียงนั้น เสียง...ตุ๊บ มันดังชัดเจน กระทบเข้ามาในโสตประสาทก้องชัดเจนมาก จึงหันหน้ากลับมาพร้อมกับฉายไฟส่องดูตามทิศทาง ใต้โคนไม้ ไม่มีอะไรซักอย่าง ....มีแต่ดินโคลน และรอยเท้าที่ตนเองเหยียบย่ำผ่านมา ตอนแรกนึกว่าคงจะเป็นกิ่งไม้หักหล่นแต่ไม่เห็นมีอะไร พอฉายไฟขึ้นไปดูบนต้นไม้ ก็เห็นมีแต่กิ่งไม้ที่เหี่ยวแห้ง เอ...! ชักไม่แน่ใจ ว่ามันคือเสียงอะไร จึงหันหน้ากลับมา พร้อมก้าวเท้าซ้ายเดินอีกครั้ง เสียงดัง ....ตุ๊บ ก้าวเท้าขวาเดินอีกครั้ง เสียงดัง ....ตุ๊บ ตามจังหวะก้าวเท้า ....ตุ๊บ....ตุ๊บ ไม่หันกลับไปมองอีกแล้ว วิ่งโกยแนบ อ้อมกลับมายังบริเวณที่จอดรถจักรยานยนต์ สตาร์ทติดเครื่องรถ ขับบึ่งกลับไปที่พักในทันที โดยที่ไม่ได้อึ่งอ่างแม้แต่ตัวเดียว .....คิดในใจ "ผีเจ้าที่...หวงอึ่ง" .....เข็ดขยาด..ไม่กล้าออกไปหาอึ่งอ่าง อดกินอึ่งอ่างไปอีกนาน......