พงไพร ผีป่า นางไม้

พงไพร ผีป่า นางไม้

วันอังคารที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2557

ตะวันสาดแสง..กระทบยอดหญ้า..ที่ปลายดอย วัดป่ามูเซอส้มป่อย ดอยมูเซอ จ.ตาก


ทริปนี้ออกเดินทางต้นเดือนมกราคม 2557 มุ่งหน้าสู่ดอยมูเซอ(ใหม่) ดอยรอยต่อระหว่างเขตอำเภอเมืองตากกับอำเภอแม่สอด วิ่งรถจากเมืองตากราวๆ 30 กิโลเมตร ก็มาถึงตลาดดอยมูเซอ(ใหม่) อยู่ฝั่งซ้ายของถนนใหญ่

              ทางเข้าติดกับตัวตลาดดอยมูเซอ(ใหม่) ทางไปน้ำตกดอยมูเซอ ป้ายบอกหมู่บ้านส้มป่อย

                                                      ถนนคอนกรีตผ่ากลางหมู่บ้าน




ป้ายไม้บอกทางไปที่พักสงฆ์วัดป่ามูเซอส้มป่อย ท้ายหมู่บ้าน


                                   เส้นทางลูกรังฝุ่นผ่านไร่ สวน ชาวบ้านในบางช่วง


แต่เส้นทางนี้คอนกรีตผ่านกลางระหว่างล้อรถ




                                                                     ทางมอ'ไซค์ นี่หว่า


                                                    วัดอยู่ข้างหน้า แต่...ขับไปต่อไม่ได้...ถอยกลับ


                ถอยกลับมา เจอ ทางเบี่ยงซ้าย  เอ...! ไปไหนกันเนี่ย ไม่มีป้ายบอกทางเลย สูงก็สูง ชันก็ชัน (ภาพถ่ายไม่ได้มิติครบ สถานที่จริงถือว่าชันและลื่นมาก)
                                                       
                                                               ต้องพิสูจน์ ไหนๆก็มาแล้ว


                           ขึ้นมาแล้ว ด้วยเกียร์ Low 1 ทางแคบ และชันมาก แถมชื้นปนลื่น






                                                                         ... ชันมาก ...




" ไอ้ดำ " (สุนัข) โผล่มาดักรออยู่ข้างบน

ฝั่งขวา..หุบเหวทั้งนั้น




มองไม่เห็นข้างหน้าเลย



                                             โผล่ขึ้นมาถึงยอดเขาแล้วครับ..ด้วยความระทึกใจ




                                             สองข้างทางเต็มไปด้วยหญ้าไม้กวาด



     ยอดเขาเบื้องหลังฝั่งขวามือ จะเห็นเสาทวนสัญญาน ตั้งอยู่บนอุทยานตากสินมหาราช (กระบากใหญ่)



                                                                ข้างบนกำลังก่อสร้างครับ

                                                            ทางเดินไปชมตะวัน....





                                          " ตะวันสาดแสง...กระทบยอดหญ้า ลมป่าพัดพริ้วระบัดไหว "




















                 ตะวันลับเส้นขอบฟ้า เหลือแต่ความวังเวงแห่งพงไพร.. ได้เวลาอำลากลับป่าคอนกรีตแล้ว





ทิวเขาทอดขวางเป็นแนว ลดหลั่นตามลำดับความสูง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น